Πρώτη ,επίσημη, μέρα της άνοιξης αύριο και ταυτόχρονα παγκόσμια ημέρα ποίησης.
Τι αντιπροσωπεύει μέσα στη σημερινή κοινωνία η ποίηση;
Σύμφωνα με τον Ελύτη, το μόνο χώρο όπου η δύναμη του αριθμού δεν έχει πέραση.
[...]
…η τέχνη είναι η μόνη εναπομένουσα πολέμιος της ισχύος που κατήντησε να έχει στους καιρούς μας η ποσοτική αποτίμηση των αξιών
Ας πλημμυρίσουμε αύριο την αίθουσα του ολοημέρου με τις αξίες των ποιητών μας. Θα ΄θελα ο καθένας από σας να μας διαβάσει μερικούς στίχους από τον αγαπημένο του ποιητή.
Εγώ αρχίζω από δω με τους στίχους του Καβάφη (είναι ο αγαπημένος μου)Τι αντιπροσωπεύει μέσα στη σημερινή κοινωνία η ποίηση;
Σύμφωνα με τον Ελύτη, το μόνο χώρο όπου η δύναμη του αριθμού δεν έχει πέραση.
[...]
…η τέχνη είναι η μόνη εναπομένουσα πολέμιος της ισχύος που κατήντησε να έχει στους καιρούς μας η ποσοτική αποτίμηση των αξιών
Ας πλημμυρίσουμε αύριο την αίθουσα του ολοημέρου με τις αξίες των ποιητών μας. Θα ΄θελα ο καθένας από σας να μας διαβάσει μερικούς στίχους από τον αγαπημένο του ποιητή.
Δεν ήξερα ότι σου αρέσει ο Καβάφης (δεν αρέσει εύκολα). Μμου αρέσει πολύ από έφηβη, ταιράζει στην ιδιοσυγκρασία μου, ιδιαίτερα το Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον, τα Τείχη, η πόλις. Λιτός, Δωρικός. Σ΄ευχαριστούμε για άλλη μια φορά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπολείπειν ο θεός Αντώνιον
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές --
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πείς πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1911)
Λατρεύω τον Καβάφη, Βούλα. Όχι από έφηβη. Λίγο αργότερα τον γνώρισα και από τότε είναι το "αποκούμπι" μου. Στα εύκολα και στα δύσκολα.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος..."
"Ο αρνηθείς δε μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ΄όχι -το σωστό- εις όλην την ζωή του"
"έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ΄όλη την γη την χάλασες"
"Και τι φριχτή η μέρα που ενδίδεις...
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι΄άλλα κλαίει"
"τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δε θα βρεις,
αν μεν΄η σκέψη σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει"
"τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβηστά κεριά πληθαίνουν"
" Α 'οταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Ανεπαισθήτως μ΄έκλεισαν από τον κόσμο έξω"