Η μονή Κηπίνας

από tsirko

Της Ζωοδόχου Πηγής σήμερα και γιορτάζει ένα από τα εντυπωσιακότερα μοναστήρια της Ηπείρου, η μονή Κηπίνας.
Έχω τόσες αναμνήσεις από την επίσκεψή μου στη μονή κάθε χρόνο τέτοια μέρα, όταν ήμουν μικρή! Η υπέροχη διαδρομή, η θέση του μοναστηριού που σου 'κοβε την ανάσα, η κατάνυξη στο μικρό ναό μέσα στο βράχο, η θέα από ψηλά.
Και στη συνέχεια, η ευωδιά της φύσης, το κελάρυσμα του καλλαρύτικου ποταμού, οι συζητήσεις των χωριανών που ξαναβρέθηκαν με αφορμή τη γιορτή, τα γέλια των παιδιών που ξεχύνονταν στις απότομες πλαγιές για παιχνίδι, το πικνίκ στην εξοχή και η απίστευτη όρεξη, τα παραδοσιακά τραγούδια και οι χοροί στο πανηγύρι, που ακολουθούσε πάντα μετά τη θεία λειτουργία. Εικόνες που θα συναντήσει κανείς ακόμα και σήμερα αν επισκεφτεί τη μονή μια τέτοια μέρα. Έτσι κι αλλιώς η επίσκεψη στη μονή θα ικανοποιήσει τον καθένα, όποια μέρα του χρόνου κι αν γίνει. Αν βρεθείτε στην περιοχή, οργανώστε μια εκδρομή μέχρι εκεί και θα μείνετε εντυπωσιασμένοι.

από agioritis.pblogs.gr

Η Μονή Κηπίνας χτίστηκε το 1212 και βρίσκεται κοντά στο χωριό Χριστοί Πραμάντων. Η ονομασία προέρχεται από τους κήπους που καλλιεργούσαν κοντά στη μονή οι μοναχοί. Είναι ένα από τα πιο όμορφα μοναστήρια της Ηπείρου καθώς είναι σκαρφαλωμένο στο κοίλωμα ενός ψηλού κατακόρυφου βράχου.
Ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος φθάνει ως τη βάση του βράχου και από εκεί ένα μονοπάτι σκαλισμένο στο βράχο και μια ξύλινη γέφυρα, οδηγούν στο μοναστήρι.Κατά την Τουρκοκρατία, η ξύλινη γέφυρα ήταν κινητή και οι μοναχοί την ανέβαζαν με μοχλό, ώστε να προστατεύονται από επιδρομές.
  Στα χρόνια της τουρκοκρατίας, κατέφευγαν εκεί για ασφάλεια οι κάτοικοι των γειτονικών χωριών.
Ο μικρός ναός της μονής είναι κατάγραφος με αγιογραφίες πιθανόν του 17ου αιώνα. Το ρόλο της στέγης παίζει ο συμπαγής βράχος που έχει λαξευτεί με τέχνη ώστε να σχηματίζει ένα τέλειο θόλο. Δυστυχώς πολλές φορές κλέφτες ξεγύμνωσαν το μοναστήρι από τα ιερά του κειμήλια.

Η μονή είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου, πανηγυρίζει όμως την Παρασκευή της Διακαινησίμου, εορτή της Ζωοδόχου Πηγής. Το μοναστήρι γιορτάζει και μετά τη λειτουργία ακολουθεί πανηγύρι με παραδοσιακή μουσική.

Το Πάσχα του Πασχάλη

Άκουσε και ξεφύλλισε το παραμύθι

Ένα μουσείο στην υπηρεσία της φύσης!

Οταν η τέχνη βάζει στόχο να βοηθήσει τη φύση, το αποτέλεσμα είναι φαντασμαγορικό, όπως ακριβώς συμβαίνει στο Κανκούν του Μεξικό, όπου βρίσκεται το μεγαλύτερο υποθαλάσσιο μουσείο του κόσμου.

Τετρακόσια αγάλματα που φιλοτέχνησε ο Βρετανός γλύπτης Τζέισον ντεΚερ Τέιλορ έχουν καταποντιστεί στην καρδιά του εθνικού θαλάσσιου πάρκου του Κανκούν όχι απλώς για να κοσμήσουν τον βυθό, αλλά για να αποτελέσουν τη βάση για τη δημιουργία νέων κοραλλιογενών υφάλων.

Οι τεχνητοί ύφαλοι-γλυπτά που παρουσιαστήκαν, όχι τυχαία, δύο μέρες πριν από την έναρξη των εργασιών της Συνόδου Κορυφής του ΟΗΕ για το κλίμα, τον Νοέμβριο στο Κανκούν, αναπαριστούν ανθρώπους σε πραγματικό μέγεθος. 

[...]

Το έργο δεν αποτελεί μόνο μια πρωτότυπη καλλιτεχνική δημιουργία, αλλά προσπαθεί να αντισταθμίσει την απώλεια των φυσικών υφάλων στην περιοχή.

[...]

Με την τοποθέτηση των γλυπτών, οι επιστήμονες ευελπιστούν πως οι φυσικοί ύφαλοι της περιοχής θα καταφέρουν να επανέλθουν στην αρχική τους κατάσταση. «Η παρέμβαση του ανθρώπου στη φύση μπορεί να τη βοηθήσει και να της δώσει ώθηση, όχι μόνο να την καταστρέψει. Καθώς οι επιστήμονες προβλέπουν πως μέχρι το 2050 το 80% των κοραλλιογενών υφάλων θα έχει καταστραφεί, θέλω μέσω του έργου μου να δείξω πως ο άνθρωπος μπορεί να συμβιώσει με τα οικοσυστήματα γύρω του», τονίζει ο γλύπτης.

Αναδημοσίευση από http://www.real.gr

Χριστός Ανέστη!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

Ω γλυκύ μου έαρ

Αι γενεαί πάσαι,
ύμνον τη ταφή σου
προσφέρουσι, Χριστέ μου.
Καθελών του ξύλου
ο Αριμαθαίας
εν τάφω σε κηδεύει.
Μυροφόροι ήλθον
μύρα σοι, Χριστέ μου,
κομίζουσαι προφρόνως.
Ους έθρεψε το μάννα,
εκίνησαν την πτέρναν
κατά του ευεργέτου.
Ω της παραφροσύνης
και της χριστοκτονίας
της των προφητοκτόνων!
Ως άφρων υπηρέτης
προδέδωκεν ο μύστης
την άβυσσον σοφίας.
Ω γλυκύ μου έαρ,
γλυκύτατόν μου τέκνον,
που έδυ σου το κάλλος;
Πεπλάνηται ο πλάνος,
ο πλανηθείς λυτρούται
σοφία ση, Θεέ μου.
Φρίττουσιν οι νόες
την ξένην και φρικτήν σου
ταφήν του πάντων κτίστου.
Έρραναν τον τάφον
οι μυροφόροι μύρα
λίαν πρωί ελθούσαι.
Ειρήνην Εκκλησία,
λαώ σου σωτηρίαν
δώρησαι ση εγέρσει.
Αι γενεαί νυν πάσαι,
ύμνον τη ταφή σου
προσφέρουσι, Χριστέ μου.

Σήμερα μαύρος ουρανός

Το έθιμο των κόκκινων αβγών

Ένα από τα πιο διαδεδομένα έθιμα του Πάσχα είναι το βάψιμο των αυγών τη Μεγάλη Πέμπτη...
Το αυγό συμβολίζει τον τάφο του Χριστού που ήταν ερμητικά κλειστός - όπως το περίβλημα του αυγού -, αλλά έκρυβε μέσα του τη "Ζωή", αφού από αυτόν βγήκε ο Χριστός και αναστήθηκε!
Μπορεί τα τελευταία χρόνια το αυγά να βάφονται σε διάφορα χρώματα, όμως η παράδοση τα θέλει κόκκινα. Είναι γεγονός πως τα χρωματιστά αυγά τα συναντάμε στην αρχαιότητα, στη Ρώμη, στην Ελλάδα, στην Κίνα, στην Αίγυπτο, ως δώρα στις ανοιξιάτικες γιορτές μαζί με κουνέλια τα οποία είναι το σύμβολο της γονιμότητας.
Πώς ακριβώς όμως, καταλήγουμε στην επιλογή του κόκκινου χρώματος, δεν είναι ξεκάθαρο. Οι εξηγήσεις που υπάρχουν, είναι πολλές. Μία από τις πιο αποδεκτές είναι πως το κόκκινο συμβολίζει το αίμα και τη θυσία του Ιησού. Οι άλλες ερμηνείες, έχουν πρωταγωνίστριές τους, τρεις γυναίκες : Την Παναγία, τη Μαγδαληνή και μία δύσπιστη ανώνυμη γυναίκα.

Η Παναγία πίσω από το έθιμο των "κόκκινων αυγών"
Μία εξήγηση που δίνεται συχνά, λέει ότι η Παναγία πήρε ένα καλάθι αυγά και τα πρόσφερε στους φρουρούς Του Υιού της, ικετεύοντάς τους να του φέρονται καλά! Όταν τα δάκρυά της έπεσαν πάνω στα αυγά, αυτά βάφτηκαν κόκκινα!

Τα κόκκινα αυγά και η Μαγδαληνή
Μία άλλη ιστορία συνδέει το κόκκινο χρώμα με τη Μαρία Μαγδαληνή. Όταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας ενημερώθηκε για την Ανάσταση του Χριστού, τη θεώρησε τόσο απίθανη "όσο και το να βαφτούν τα αυγά κόκκινα". Η Μαρία Μαγδαληνή τότε, χρωμάτισε μερικά αυγά κόκκινα και του τα πήγε για να του επιβεβαιώσει το γεγονός.


Η δύσπιστη γυναίκα
Μία παραλλαγή της παραπάνω ιστορίας, θέλει μία γυναίκα να μην πιστεύει την είδηση της Ανάστασης Του Ιησού και να λέει: "Όταν τα αυγά που κρατώ θα γίνουν κόκκινα, τότε θα αναστηθεί και ο Χριστός. Και τότε αυτά έγιναν κόκκινα"!

Το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών.

Το έθιμο του τσουγκρίσματος των αυγών ξεκίνησε μάλλον στην Βόρεια Αγγλία ως παιχνίδι: Ο κάτοχος του πιο γερού αυγού, ήταν ο νικητής! Κανονικά πάντως το πρώτο αυγό που βάφεται σε κάθε σπίτι ανήκει στην Παναγία και δεν πρέπει να το "τσουγκρίζουμε" .
Πολλές νοικοκυρές ακόμα και σήμερα το φυλάνε στο εικονοστάσι όλο το χρόνο μέχρι το επόμενο Πάσχα, αφού λένε πως δεν χαλάει όλη την χρονιά! Τη Μεγάλη Πέμπτη του επόμενου έτους το φυτεύουν στα χωράφια τους για να είναι εύφορα, ή το κρεμάνε στα μαντριά των ζώων για να είναι γόνιμα.

Αναδημοσίευση από http://eviatop.blogspot.com

Τα πάθη του Χριστού

Έτσι ονομάζονται κυρίως τα, κατά τα Ιερά Ευαγγέλια των Χριστιανών, πάθη που υπέστη ο Ιησούς Χριστός για την σωτηρία του ανθρώπινου γένους τις τελευταίες ημέρες της ενανθρώπισής Του μέχρι του θανάτου Του.

Η ανάμνηση των Παθών αυτών, που λέγονται στην εκκλησιαστική γλώσσα και "Πάθη του Σωτήρος" ή "Σεπτά" ή "Άχραντα Πάθη" γίνεται κατ΄ έτος με την τέλεση ειδικών ακολουθιών και τελετών διάρκειας μιας εβδομάδας που καθιερώθηκε να λέγεται Μεγάλη Εβδομάδα.

Η Μεγάλη Εβδομάδα της οποίας κάθε ημέρα λαμβάνει προ του ονόματος το πρόθεμα Μεγάλη, αρχίζει από την Μεγάλη Δευτέρα, που κατά τον υμνογράφο "λαμπροφορεί των παθών του Κυρίου τας απαρχάς" και λήγει το μεσονύκτιο του Μεγάλου Σαββάτου όπου και αρχίζει η ακολουθία της Αναστάσεως ή κοινώς λεγόμενης "Λαμπρής" επειδή η Κυριακή που ξημερώνει λέγεται "Κυριακή της Ανάστασης" ή "Κυριακή της Λαμπρής" ή και απλά "Λαμπρή" ή "Πάσχα".

Η κατ΄ εξοχήν όμως ημέρα των Αγίων Παθών είναι η Μεγάλη Παρασκευή όπου και κορυφώνεται το "Θείο δράμα" του Ιησού Χριστού.


Η ακολουθία των Αγίων Παθών (όρθρος της Μεγάλης Παρασκευής που τελείται συνήθως το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης) είναι ιδιαίτερα κατανυκτική και μεγάλη. Σ' αυτήν διαβάζονται και τα γνωστά 12 Ευαγγέλια. Το Τυπικό της ημέρας είναι αρκετά ενδιαφέρον και σύνθετο, ενώ διασώζει και αρχαίες τυπικές πράξεις που σήμερα έχουν ατονήσει ή έχουν εξαλειφθεί από τις ακολουθίες του υπόλοιπου χρόνου, όπως μπορεί κανείς να δει και στο Τυπικό της Εκκλησίας.

 Αναδημοσίευση από wikipedia

Οι Paguristas χαρίζουν χαμόγελα

Οι Paguristas στην 8η δράση τους συγκεντρώνουν παιδικά παιχνίδια, παιδικά και εφηβικά βιβλία, βρεφικό και παιδικό εξοπλισμό και τα προσφέρουν στην ΕΛΕΠΑΠ Ιωαννίνων και στο Κέντρο Παιδικής Μέριμνας Θηλέων Ιωαννίνων.

Όποιος θέλει να προσφέρει χαμόγελα μπορεί να επισκεφτεί το Βελή Τζαμί και να χαρίσει ό,τι μπορεί από τα παραπάνω.
Η συγκέντρωση θα γίνει στο Βελή Τζαμί (Πνευματικό Κέντρο).
Παρασκευή 15 Απριλίου: 17.00-20.00
Σάββατο 16 Απριλίου: 11.00-16.00
Κυριακή 17 Απριλίου: 10.00-14.00
Για να επικοινωνήσετε: 700 700 7393 (αστική χρέωση), paguristas.gr.

Το έθιμο του Λαζάρου στην Ήπειρο

"Το Σάββατο του Λαζάρου, κινούμενο συνήθως μέσα στις καλύτερες ώρες της `Ανοιξης, ήταν εθιμικά, όπως είναι και ψυχολογικά, ένα χαρούμενο προανάκρουσμα της Μεγάλης Γιορτής, μια θαυμαστή προανάσταση συνανθρώπου, που έφερνε πάντα τους χριστιανικούς λαούς, ιδιαίτερα εμάς τους ανατολικούς, τους πιο βασανισμένους από δουλείες και ξενοκρατίες, πολύ πιο κοντά στην ολοκληρωμένη χαρά της θεϊκής ανάστασης της Λαμπρής, απ'όσο θα την άφηναν οι δύσκολες μέρες του Πάθους."γράφει ο Δ. Λουκάκος

Κουτσελιό 1928(foto από vaxtsavanis)

 Μικρά παιδιά ή μεγάλοι άντρες γυρνούν τούτη τη μέρα από σπίτι σε σπίτι, φέρνοντας την είδηση της ανάστασης του Λαζάρου.

Κουτσελιό 2010

  Στην Ήπειρο ο Λάζαρος είναι δύο σανίδες πλουμισμένες με κλαδιά δάφνης και λουλούδια,  τοποθετημένες κάθετα σε ένα ξύλο. Από το σταυρό που σχηματίζεται, κρέμονται κουδούνια τα οποία χτυπούν όση ώρα λένε το τραγούδι του Λαζάρου.

Σήμερα είν’ η έγερση , σήμερα είν’ του Λαζάρου

Για σηκωθείτε χριστιανοί, για σηκωθείτε αδέρφια

Στην εκκλησιά να τρέξετε, στην εκκλησιά να πάτε

Να ακούστε αντρίκια κλάμματα, γυναίκεια μοιρολόγια

Πως έκλαιγαν το Λάζαρο τρεις άγιες γυναίκες

Η Μάρθα, η Μαγδαληνή κι η μάνα του Λαζάρου

Ο Κύριος επέρασε από τη Βιθυνία,

βρίσκει τη Μάρθα που ‘κλαιγε, τη Μάρθα τη ρωτάει

Μάρθα που είν’ ο Λάζαρος ο φίλος ο δικός μου;

Ο Λάζαρος απέθανε εδώ και τρεις ημέρες

Για δείξτε μου το μνήμα του για δείξτε μου τον τάφο

Του έδειξαν το μνήμα του, του έδειξαν τον τάφο

Την πέτρα ανασήκωσε τον Λάζαρο φωνάζει

Για σήκω φίλε μ’ Λάζαρε και μην βαριά κοιμάσαι

Για τράβα με να σηκωθώ και βάλε με να κάτσω

Και δώσε μου λίγο νερό να πιω να ξεδιψάσω

Να μολογώ τα πάθη μου και τα παραπονά μου

Τρεις ημερούλες ήμουνα στη γη βαθιά χωμένος.

Τα πασχαλινά καλαθάκια μας

Η τελευταία μας κατασκευή για το Πάσχα ολοκληρώθηκε σήμερα. Φτιάξαμε τα καλαθάκια για να βάλουμε τα αυγά που βάψαμε.






Πρώτα πήραμε μια λινάτσα, τη βουτήξαμε σε αραιωμένη ατλακόλ και την τυλίξαμε σε κεσεδάκια του μισού κιλού για να της δώσουμε το σχήμα που θέλουμε.

Μέχρι να στεγνώσουν τα καλαθάκια μας φτιάξαμε πεταλούδες και πασχαλίτσες με πηλό, για να τα στολίσουμε.







Στη συνέχεια βγάλαμε τα κεσεδάκια από τα καλαθάκια και στερεώσαμε τα χερουλάκια τους. Τώρα  είναι έτοιμα για στόλισμα.
Πήραμε τις κορδέλες μας, τις πεταλούδες μας, τις πασχαλίτσες μας και πιάσαμε δουλειά.Το αποτέλεσμα το βλέπετε παρακάτω.

Οι πόνοι της Παναγίας (Κώστας Βάρναλης)

Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί;
Σε ποιο νησί του ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική;
Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ' άδικο φωνάζεις.
Ξέρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή,
που με τα βρόχια της οργής ταχιά θε να σπαράζεις.

Συ θάχεις μάτια γαλανά, θάχεις κορμάκι τρυφερό,
θα σε φυλάω από ματιά κακή κι από κακόν καιρό,
από το πρώτο ξάφνισμα της ξυπνημένης νιότης.
Δεν είσαι συ για μάχητες, δεν είσαι συ για το σταυρό,
Εσύ νοικοκερόπουλο, όχι σκλάβος ή προδότης.

Τη νύχτα θα σηκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατώ,
να σκύβω, την ανάσα σου ν' ακώ, πουλάκι μου ζεστό,
να σου τοιμάζω στη φωτιά γάλα και χαμομήλι
κι ύστερ' απ' το παράθυρο με καρδιοχτύπι να κοιτώ,
που θα πηγαίνεις στο σκολειό με πλάκα και κοντύλι...

Κι αν κάποτε τα φρένα σου μ' αλήθεια, φως της αστραπής,
χτυπήσει ο Κύρης τα' ουρανού, παιδάκι μου να μη την πεις,
θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν.
Δεν είν'αλήθεια πιο χρυσή, σαν την αλήθεια της σιωπής.
Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν.

Βγάλτε τις συσκευές από την πρίζα

Σε μια συνήθεια άκρως βλαβερή για το περιβάλλον αλλά και το βαλάντιο των καταναλωτών αποδεικνύεται η τάση να μην απενεργοποιούμε τις ηλεκτρικές συσκευές, αλλά να τις αφήνουμε να λειτουργούν σε κατάσταση αναμονής .
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι συσκευές δεν σταματούν να καταναλώνουν ενέργεια, όπως λανθασμένα νομίζουμε. Αντίθετα, συνεχίζουν κανονικά να δουλεύουν, επιβαρύνοντας σημαντικά το περιβάλλον και την τσέπη μας .
Τα στοιχεία της Ε.Ε. αποδεικνύουν πως μόνο πέντε από τις πιο συνηθισμένες συσκευές ενός σπιτιού όταν λειτουργούν σε κατάσταση αναμονής κοστίζουν στο νοικοκυριό μέχρι και 15,75 ευρώ τον μήνα, δηλαδή 189 ευρώ τον χρόνο. 
Ολόκληρο το άρθρο θα το διαβάσετε στη real.gr

Τι λέτε; Θα προσπαθήσουμε να μην αφήνουμε τις συσκευές σε κατάσταση αναμονής;

Πασχαλινά αυγά

Βάψαμε τα αυγά μας σήμερα στο ολοήμερο.Στην αρχή το κάναμε με τον παραδοσιακό τρόπο.



Βρήκαμε φυλλαράκια στην αυλή του σχολείου μας, τα στερεώσαμε με κάλτσα πάνω στα αυγά μας και τα βουτήξαμε στη βαφή.

 Έγιναν πολύ ωραία. Μπράβο, παιδιά!





 Οι μαθήτριές μας από τη Βουλγαρία μας είπαν ότι έτσι θυμούνται να τα κάνει και η γιαγιά τους εκεί.





Στη συνέχεια διακοσμήσαμε και μερικά αυγά με την τεχνική της χαρτοπετσέτας. Κολλήσαμε δηλαδή πάνω στο αυγά κομματάκια χαρτοπετσέτας
( χρησιμοποιήσαμε ασπράδι αυγού για το κόλλημα)

και να το αποτέλεσμα.

Όλοι το χαρήκαμε σήμερα. Παιδιά κάντε το και στο σπίτι. Ανακατευτείτε σ΄όλες τις προετοιμασίες για το Πάσχα. Στα αυγά, στα κουλούρια, στα τσουρέκια, στην καθαριότητα του σπιτιού. Θα ευχαριστηθείτε περισσότερο τις γιορτές.

Πασχαλινές λαμπάδες

Πασχαλινές λαμπάδες έφτιαξαν σήμερα στο πρωινό ωράριο. Έγιναν καταπληκτικές.Τα παιδιά θα τις πουλήσουν και θα προσφέρουν τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν στο Σύλλογο φίλων παιδιών με καρκίνο, Ελπίδα. Θέλετε να δείτε πώς γίνονται;

Πήραν πλάκες από φυσικό κερί(μυρίζει υπέροχα), πέρασαν φιτίλι και τις τύλιξαν(εδώ θέλει προσοχή να μη σπάσουν).

Στη συνέχεια τις στόλισαν με κορδόνια και κορδέλες και έτοιμες.

Μπράβο για τις υπέροχες λαμπάδες, μπράβο για την υπέροχη σκέψη!

Ο Ελύτης αξιολογεί τα κόμικς (1938)

Η ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

...Γιατί η ποίηση, είτε λέξεις μεταχειρίζεται, είτε φθόγγους, είτε σχέδια, είτε χρώματα, είτε ύλη σκληρή, παραμένει ποίηση, παραμένει ως υπέρτατη σύλληψη του κόσμου. Κι ίσως φανώ υπερβολικός όταν πω πως ο Ουώλτ Ντίσνεϋ ανήκει στις προσωπικότητες εκείνες που εργαστήκανε μοναδικά, για να δώσουν τον ιδιαίτερο εκείνο τόνο που χαρακτηρίζει στις μεγάλες της γραμμές την σημερινή εποχή.
Κατά βάθος, το δαιμόνιο που βρίσκει μαζί του διέξοδο στον κινηματογράφο, είναι το ίδιο που βρίσκει διέξοδο στους πίνακες του Ζαν Μιρώ, στα σχέδια ενός Μασσόν, στις φωτογραφίες ενός Μαν Ρέυ, στα γλυπτά ενός Λίπσιτζ, στα υφαντά μιας Χίλντα Πόλστερερ, στους γύψους ενός Ζαντκίν, στα μέταλλα Ταγιά, στα κτίρια ενός Λε Κορμπυζιέ, στα ποιήματα ενός Ελυάρ…
Αν τώρα, εμείς έχουμε περάσει από καιρό στην χειρότερη παχυδερμία, αν έχουμε μικρύνει τόσο πολύ τον εαυτό μας ώστε να μην μας είναι πια βολετό να προχωρήσουμε πέρα απ’ τις επιφάνειες, αν έχουμε αποξενωθεί από καθετί το αληθινό, το ζεστό και το υπέρτατο, αν δημιουργήσαμε μια χαμαίζηλη ρουτίνα ζωής γεμάτη κακίες και μικρότητες, αν τυφλωθήκαμε ξαφνικά και δεν βλέπουμε άλλο από τις ταπεινές μας ορέξεις, ποιος φταίει;
Παρήγορο είναι τουλάχιστον να αναλογιζόμαστε πως υπάρχουν μερικοί, λιγοστοί, γενναίοι άνθρωποι σε όλες τις γωνιές της γης, που εργάζονται άοκνα για να μας ανασυνδέσουν από άλλους, καινούργιους, άγνωστους δρόμους, με το μεγάλο Νόημα της Ζωής.


Ολόκληρο το κείμενο του Έλληνα Νομπελίστα, Οδυσσέα Ελύτη, όπως δημοσιεύθηκε στην μηνιαία λογοτεχνική επιθεώρηση “Τα Νέα Γράμματα”, τον Ιούνιο του 1938, θα το βρείτε στη διεύθυνση 24γράμματα-Ηλεκτρονικό Περιοδικό Είναι πολύ ενδιαφέρον και αξίζει να το διαβάσετε

Όμορφα που είναι τα χελιδόνια, οικολογικό παραμύθι

Κλικ εδώ για να διαβάσετε το παραμύθι

Πετάνε, πετάνε, πετάνε... Όμορφα
που είναι τα χελιδόνια. Η άνοιξη
έφτασε. Στο κατώφλι των σπιτιών
μας. Στο κατώφλι των ματιών
μας. Πετάνε, πετάνε, πετάνε...
Όμορφα που είναι τα
χελιδόνια.

Μύρισε άνοιξη

 Μηνύματα από παντού είχαμε, κατά τη χθεσινή επίσκεψή μας στη μονή Ντουραχάνη, ότι η  η άνοιξη είναι εδώ.
Όπου και να κοίταζες, ήταν  αισθητή η παρουσία της. Ήλιος, ζέστη, λουλούδια, τιτιβίσματα,  άνθρωποι στα χωράφια τους να κάνουν τις αγροτικές τους εργασίες.



 

Γυρνώντας στο χωριό μας, να και οι πελαργοί να ετοιμάζουν τη φωλιά τους. Κάθε χρόνο εκεί. Στη πλατεία του χωριού, απέναντι από το παλιό μας σχολείο. Τι όμορφη εικόνα!



Καλώς ήρθες άνοιξη!

Προσφορά αγάπης

Σήμερα το πρωί επισκεφτήκαμε την ιερά μονή της Παναγίας Ντουραχάνης.
Η μονή της Παναγίας Ντουραχάνης, βρίσκεται απέναντι από το κάστρο των Ιωαννίνων, δίπλα στο χωριό του κάμπου Λογγάδες, στους πρόποδες του βουνού Μιτσικέλι. Σύμφωνα με την παράδοση κτίστηκε το 1434 από τον Ντουραχάν πασά, όταν μια χειμωνιάτικη βραδιά πέρασε με το στρατό του πάνω από τα παγωμένα νερά της λίμνης, νομίζοντας ότι ήταν παγωμένη πεδιάδα.
Σήμερα το μοναστήρι, που αναπτύχθηκε από τον παπά Θανάση, είναι γνωστό για τη μεγάλη κοινωνική προσφορά του, αφού με τη φροντίδα του λειτουργούν σχολεία και οικοτροφείο.
Θέλοντας κι εμείς να βοηθήσουμε στο θεάρεστο έργο του, προσφέραμε το ποσό που συγκεντρώσαμε από το παζαράκι μας, καθώς και δώρα για τα παιδιά που φιλοξενούνται εκεί.
Αφού είδαμε τους χώρους της μονής και μιλήσαμε με τον παπά Θανάση, φύγαμε από το μοναστήρι με ανάμεικτα συναισθήματα.Ικανοποίηση γιατί μπορέσαμε κι εμείς να προσφέρουμε έστω κι αυτό το λίγο και στεναχώρια γιατί υπάρχουν παιδιά που έχουν ανάγκη από φιλανθρωπία.

Παραμύθια να τα φας στο πιάτο

Συγγραφέας:Βαγγέλης Ηλιόπουλος
Εικονογράφηση:Γιώργος Σγουρός
Εκδόσεις:ΠΑΤΑΚΗΣ

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παιδί που δεν έτρωγε σχεδόν καθόλου.Όταν ήρθε η γιαγιά του, για να τον κάνει να του ανοίξει η όρεξη, του διάβαζε βιβλία.Αλλά μια μέρα είπε να τα γράψουν αυτά τα βιβλία, γιατί τόσα πολλά βιβλία που να τα θυμούνται.
Αυτά τα βιβλία τα ονόμασαν "Παραμύθια να τα φας στο πιάτο"
Κάθε μέρα είχε έναν και έναν τίτλο.
Δευτέρα: Η πριγκίπισσα φακή
Τρίτη: Κι έγιναν σάντουιτς
Τετάρτη:Η μαγική κατσαρόλα και η συνωμοσία των μακαρονιών
Πέμπτη: Μέχρι να τον βαφτίσουν Φρουτένιο
Παρασκευή: Το έχουν οι βασίλισσες και είναι πολύτιμο!Τι είναι
Σάββατο: Το σταφύλι της χαράς
Κυριακή: Ο Πλανήτης Σοκολάτα

Εκφοβισμός- μίλα μη φοβάσαι!

Μπες στη σελίδα του μικρού Αναγνώστη και διάβασε ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τον εκφοβισμό
Μικρός Αναγνώστης

κλικ εδώ για να ακούσεις το βιβλίο

ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ ΛΥΔΙΑ,1.045χλμ /δευτερόλεπτο

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑΣ
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΟΣ:ΕΛΛΗ ΓΡΙΒΑ
ΕΚΔΟΤΗΣ:ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Πέτρος ήταν ο αγαπημένος των ψαριών, των οστράκων και των χταποδιών.Η Λυδία ήταν η αγαπημένη των πουλιών και των λουλουδιών.Στο δάσος που ζούσαν γεννήθηκε ένα πουλί που πέταγε πολύ γρήγορα , έκανε πολύ θόρυβο και ενοχλούσε όλα τα ζώα. Ο Πέτρος με τη Λυδία έκαναν προσπάθειες να πετάξει αργά, αλλά όλες απέτυχαν.
Μια μέρα τα ζώα πήγαν έξω από το σπίτι που ζούσε ο Πέτρος και η Λυδία και  φώναζαν να φύγει αυτό το πουλί.Το πουλί έφυγε γιατί το κορόιδευαν και του έλεγαν ότι θα φώναζαν τον αετό να το φάει.Πήγε σε μια πόλη που ήταν εκεί κοντά και εκεί οι άνθρωποι το εκμεταλλεύτηκαν.Όλες οι εφημερίδες και ο κόσμος έλεγαν για το πουλί.
Ο Πέτρος και η Λυδία πήγαν και το βρήκαν και το έφεραν πίσω. Τα ζώα τώρα το υποδέχτηκαν με χαρά επειδή πίστευαν πως είναι το σύμβολο της ταχύτητας .Λίγο αργότερα ανακάλυψαν πως δεν μπορούσα να πετάξει γρήγορα.Θα τα καταφέρει να ξαναπετάξει τόσο γρήγορα;

Ευγένιος Τριβιζάς 2

Με αφορμή την ανάρτηση του Χαρίση, ας γνωρίσουμε καλύτερα τον Ευγένιο Τριβιζά. Όσοι έχετε κάποιο βιβλίο του μπορείτε να το φέρετε, για να το διαβάσουμε στο ολοήμερο. Μπορείτε επίσης να επισκεφτείτε το blog Χαρούμενο Δημοτικό 
και να απολαύσετε σε βίντεο και κόμικς την καταπληκτική σειρά του Ευγένιου Τριβιζά "η Φρουτοπία"

Ευγένιος Τριβιζάς

Ο αγαπημένος μου συγγραφέας είναι ο Ευγένιος Τριβιζάς.Moυ αρέσει γιατί γράφει ωραία βιβλία.Ο Ευγένιος Τριβιζάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946.Έγραψε γύρω στα 150 παιδικά βιβλία και έγραψε κι ένα βιβλίο για μεγάλους.Σπούδασε νομικά και οικονομικά.Επίσης ήταν καθηγητής εγκληματολογίας στην Αγγλία.
Οι τίτλοι μερικών παραμυθιών είναι:
Ο Ιγνάτιος και η γάτα
Ο Άρης ο τσαγκάρης
Η νύχτα της μπανανόφλουδας
Ένα κουτάβι νιώθει μοναξιά

Το αγαπημένο μου βιβλίο είναι "η μάγισσα φουφήχτρα"
Χαρίσης Δ΄ Τάξη

Πασχαλινά καλαθάκια

Δεν ξέρω αν καταφέρουμε να φτιάξουμε κάτι για το Πάσχα. Μπορείτε όμως να πάρετε ιδέες από τις φωτογραφίες παρακάτω και να φτιάξετε τα δικά σας καλαθάκια.

 Περισσότερα θα βρείτε στη σελίδα http://effiekyr.wordpress.com/
(Θα σας οδηγήσει σε διευθύνσεις με λεπτομέρειες και πατρόν)

O μαθητευόμενος Μάγος

Συγγραφέας: Γιόχαν Γκαίτε
Μετάφραση: Πούλος Κώστας
Εικονογράφηση: Katalin Szegedi
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος

Μια φορά ήταν ένα κορίτσι, που ήθελε να κάνει μόνη της μαγικά. Πίστευε πως μπορούσε να τα κάνει καλύτερα από το μάγο.Διέταξε τη σκούπα να φέρει νερό. Η σκούπα δε σταματούσε να φέρνει νερό, ώσπου πλημμύρισε το σπίτι. Το κορίτσι φοβήθηκε γιατί η σκούπα δεν υπάκουε πλέον. Άρχισε να φωνάζει βοήθεια. Θα τρέξει κανείς να τη βοηθήσει;

Σχόλιο: Μου άρεσε που το κορίτσι νόμιζε ότι ήξερε μάγια, αλλά τελικά αποδείχτηκε ότι δεν ήξερε.

Δήμητρα, Γ΄Τάξη

Η Ήπειρος τραγουδάει την ξενιτιά

Θυμήθηκε την πατρίδα της σήμερα η Μαίρη. Οικονομική μετανάστρια από τη Βουλγαρία ζει, με την οικογένειά της, πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Η πατρίδα όμως δεν ξεχνιέται.
Κατανοούμε τη νοσταλγία της.Η Ήπειρος παρουσίαζε ανέκαθεν τους υψηλότερους δείκτες εσωτερικής και εξωτερικής μετανάστευσης.Οι Ηπειρώτες ξέρουν καλά από ξενιτιά.Την έζησαν και τη ζουν.Πολλές φορές προσπάθησαν να τη μαλακώσουν τραγουδώντας την με "βαρύ" ρυθμό,σχεδόν σα μοιρολόι, καθώς για τους ηπειρώτες “ο ζωντανός ο χωρισμός” θεωρείται το ίδιο επώδυνος με το Θάνατο.
“…Ταξίδευε τότε ο κόσμος, χανότανε για πολλά χρόνια κι είναι ο σπουδαιότερος λόγος που να μη μπορεί κανείς να ξεχάσει τις γυναίκες που περίμεναν και τό'ριχναν στο μοιρολόι. Έχω μέσα μου κρατήσει πολύ δυνατά αυτή την εικόνα. Με πηγαίνει στον τόπο μου, θυμάμαι, όλα είναι επάνω μου εκείνη τη στιγμή οπότε τ' ακούσω να το λένε καλά η οπότε το παίζω κλαίγοντας από χαρά. Εκείνη τη στιγμή όλη η Ήπειρος είναι πάνω μου: η μάνα μου, τ' αδέλφια μου, φίλοι και άλλοι πολλοί γιατί απ' όλα έχω περάσει!...”λέει ο Τάσος Χαλκιάς.



Μπορείτε να επισκεφτείτε το κανάλι μας στο youtube και να ακούσετε κι άλλα τραγούδια της ξενιτιάς

Η πατρίδα μου, η Βουλγαρία

Σήμερα θα σας μιλήσω για τη χώρα μου, τη Βουλγαρία, αλλά συγκεκριμένα για την πόλη μου, τη Μοντάνα. Η Μοντάνα είναι μια πόλη στα βορειοδυτικά της Βουλγαρίας .Βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Ογγόστα.Τα πιο σημαντικά μνημεία της είναι τα ερείπια ενός αρχαίου οχυρού ,το ιστορικό μουσείο με πάνω από 50 χιλιάδες εκθέματα,η εκκλησία του Κυρίλλου και Μεθόδιου ,ένα μνημείο για τα θύματα των πολέμων και η βρύση στο κέντρο της πόλης.
Όποιος επισκεφτεί την πόλη μου, θα περάσει τέλεια, γιατί είναι πολύ όμορφη, έχει πoλύ  πράσινο και πολύ φιλόξενους ανθρώπους.Γενικά η Βουλγαρία είναι μια πανέμορφη χώρα, με πλούσια φύση και όμορφες τοποθεσίες.
Αυτά που μου θυμίζουν την Βουλγαρία είναι τα ωραία σπιτικά φαγητά της μαμάς ,τα βουλγάρικα παιχνίδια που παίζω με την αδερφή μου, οι συζητήσεις που κάνουμε με τους θείους που μας επισκέπτονται και μας λένε τα νέα της πατρίδας μας.
Αχ, πόσο μου λείπει η πατρίδα μου ! Θα ήθελα να την ξαναδώ σύντομα.

Μαίρη, ΣΤ' Τάξη

Δε θέλω να πάω για ύπνο

Συγγραφέας: Τζούλη Σάικς
Εικονογράφηση: Τιμ Γουέρνς
Εκδόσεις: Σύγχρονοι Ορίζοντες

Ήταν κάποτε ένας πολύ άτακτος τίγρης που δεν ήθελε να πάει για ύπνο. Η μαμά του κάθε βράδυ του φώναζε. Ένα βράδυ ο τίγρης πήγε στη ζούγκλα, να δει τους φίλους του. Τους βρήκε όμως όλους να κοιμούνται. Συνέχισε να περιπλανιέται μόνος του, ώσπου είχε μια περίεργη συνάντηση.

Σχόλιο: Μου άρεσε στο τέλος που έλεγε "δε θέλω να πάω για ύπνο" και πριν προλάβει να τελειώσει τη φράση του, αποκοιμήθηκε.

Νικολέτα Γ΄Τάξη

Παραμύθι

Μιλώντας για την παγκόσμια ημέρα Παιδικού Βιβλίου,αποφασίσουμε με τους μικρούς του ολοημέρου να εικονογραφήσουμε ένα παραμύθι. Βρήκαμε στη σελίδα http://pitsina-crafts.blogspot.com/ μία ωραία ιστορία για την Άνοιξη, τη διαβάσαμε και στη συνέχεια τα παιδιά ζωγράφισαν τα όσα άκουσαν, όπως τα φαντάστηκαν .
Η εικονογράφηση, όπως μας είπε ο κ. Δήμος, γίνεται ανά δισέλιδο (το σαλόνι,όπως το λένε οι εικονογράφοι).Εμείς όμως επειδή η ιστορία ήταν μικρή,δεν είχαμε και πολύ χρόνο, μοιράσαμε τα δισέλιδα. Χάσαμε την ομοιομορφία της εικονογράφησης, αλλά κερδίσαμε τη συμμετοχή περισσότερων μαθητών.Το χαρήκαμε όλοι. Σας το παρουσιάζουμε εδώ στην ψηφιακή του μορφή.
Και μην ξεχνάτε: Κάθε μέρα είναι καλή μέρα για ένα βιβλίο.

Open publication - Free publishing - More koutselio

Η παρέα μεγαλώνει

  Αθήνα- Κομοτηνή- Γιάννενα 
Τόσο μακριά, τόσο κοντά. Ίδιες ανησυχίες, ίδιες αγωνίες, ίδιες χαρές. Πόσο χαίρομαι που μπορούμε να τις μοιραζόμαστε από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη κι όλα αυτά μέσα σε λίγα λεπτά.

Η γλυκιά ανάρτηση της Άννας έφερε και νέους φίλους στη συνοικία μας.Φίλους που ήδη τους βάλαμε στα blogς που παρακολουθούμε, για να μαθαίνουμε τα νέα τους. Είναι η παρέα της Μαγικής Κιμωλίας , μια παρέα ευαισθητοποιημένη απέναντι στα ζώα, όπως φαίνεται και από σχετική ανάρτηση που έχει στο υπέροχο Blog της.
Επισκεφτείτε το σύνδεσμο που ακολουθεί και διαβάστε την σχετική ανάρτηση.    Μαγική Κιμωλία
Μην παραλείψετε να κάνετε κλικ στην εικόνα που θα βρείτε στην ανάρτησή τους  και να μεταφερθείτε στο ιστολόγιο της φιλοζωικής εταιρείας Κομοτηνής. Θα βρείτε πολύ ενδιαφέρουσες ειδήσεις για τα ζώα.


Το ίδιο ευαισθητοποιημένοι είναι και οι παλιοί μας φίλοι από το Δήμο Αστερούπολης. Αφού σχολίασαν  την ανάρτηση της Άννας, την έβαλαν και στο blog τους .Εκεί πρόσεξα επίσης μια σχετική ανάρτηση πολύ ενδιαφέρουσα. Θα τη διαβάσετε στον παρακάτω σύνδεσμο και είμαι σίγουρη ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου. Περιμένω τα σχόλιά σας.
http://sxoleio2010.blogspot.com/2011/03/tsirko-xoris-zoa.html